Geboren in 1958 als een ‘maagd’, gaf mijn vader mij de naam ‘Engrie’ (graag Nederlandse uitspraak) terwijl mijn moeder koos voor ‘Marc’. Het was het jaar van de wereldtentoonstelling in Brussel.

In de daaropvolgende 3 jaar prentten mijn ouders en mijn 3-jaar oudere zuster me van alles en nogwat in. En dan 15 jaar op allerlei schoolbanken. De laatste 6 in een Latijn-Wiskunde afdeling van een school waarvan Mr. Spock zeker co-founder moet zijn. Ze probeerden er mij te ‘brain-washen’ en me te overtuigen dat logisch denken ‘het-van-het’ was.

Was het door mijn nonkel, DJ ‘avant la lettre’ of was het door tweemaal een electrische schok te hebben overleefd dat de vonk oversloeg? Uit liefde voor electronica bracht ik nog 4 jaar door in het KIHO (nu  Odisee) in Gent en belandde zo op de arbeidsmarkt als Industrieel Ingenieur Electronica met specialisatie in Datacommunicatie.

Nog 1 jaar soldaatje spelen bij onze ‘ABL’, trouwen en het leven kon beginnen.

23 jaar (mijn beste) waren voorbij, dus tijd om erin te vliegen: ‘ether Politie’ bij de RTT NCS, nu gekend als B.I.P.T.Het was jagen op de overtreders van de ‘wetten van het spectrum’, zijnde de illegale CB’ers, radio stations, RC speelgoed etc.

Maar de ambitie was te groot, daarom ging ik werken voor MSI Data, later gekend als Symbol Technologies en nu onder de Motorola vleugels. Het was een bedrijf gespecialiseerd in data collectie en telecommunicatie. Gedurende 18 maanden racete ik over de Belgische wegen om hand-held computers en ‘data receivers’ te herstellen. Ik veronderstel dat het mijn goed werk was (of was het mijn slecht taalgebruik?) dat mij van een wagen naar een vliegtuig promoveerde. De volgende 3 jaar spendeerde ik aan het supporteren van de europese verdelers van MSI. Totdat er een nieuwe baas kwam. Een nieuwe baas, nieuwe wetten maar vooral, hij woonde in Groot-Britannië. Dus, MSI verhuisde naar … Groot Britannië. Met tranen in de ogen wuifde ik hen uit, draaide mij om en liep naar de concurrentie: Telxon. Van Europese support naar internationale support en nog meer ‘air mileages’ met nog meer luchtvaartmaatschappijen. En van een huurhuis naar een eigen woning met vrouw en dochter. Van extra werk gesproken!

Maar de aandelenkoers van Telxon was, over de jaren heen, als een ‘rollercoaster’. En de aandeelhouders besloten dan maar om Telxon te verkopen aan,  jawel … Symbol Technologies, zij die ook MSI hebben opgekocht. De wereld is klein, nietwaar! 10 jaar van toewijding aan Telxon, heelwat belevenissen en 40 jaar van mijn leven waren voorbij en ik stond weer bij het begin: op zoek naar werk. En ondertussen was ook nog onze zoon geboren.

In die dagen (1999 …) vierde Internet en draadloze communicatie hun hoogtij. Ik vervoegde een start-up bedrijf Dolphin Telecom. Zij zouden de analoge communicatie technologie, gekend als ’trunking’, naar het digitale tijdperk ‘boomen’. TETRA werd het nieuwe buzz-woord. Aan geld geen gebrek … toen nog niet. Nieuw netwerk, servers, integratie met Frankrijk, Duitsland, en UK. De exponentiële groei was nauwelijks bij te benen. Hey, ik had het druk en had geen tijd te verliezen.

Tot de Internet-luchtbel ontplofte en het Dolphin-aandeel van $ 21 naar $ 0.21 dook en bankroet een logisch gevolg was.

42 jaar en zonder werk op een overvolle arbeidsmarkt. Ik kende leukere vooruitzichten. Maar ‘when the going is tough, the tough keep going!’

Het duurde een tijdje maar ik vond een nieuwe uitdaging: re-organiseer de ICT Operations afdeling van Sanoma Magazines Belgium (R.I.P.  in 2018), toen nog Mediaxis. Geen ‘high tech’ bedrijf maar een degelijk bedrijf met jaren ervaring in het uitgeven van ‘vrouwen- en TV-boekskes’.

Niettegenstaande was het een hele uitdaging. Van een ‘patchwork’ van servers, network en software naar een gestructureerd en flexibel network, een set van uniforme servers en werkstations die een wel-omschreven set van software gebruiken. Ik onthulde hen de kracht van het monitoring van het materiaal en hoe je met minder meer kan doen.

Terzelfdertijd leerde ik dat een magazine maken best wat werk, coördinatie en planning vraagt. Niet zo simpel als het lijkt.

Maar aan alle liedjes komt een eind. In 2018 werd een overnamebod van Roularta aanvaard en in januari 2019, na een geslaagde transfer van IT assests aan Roularta en een ontmanteling van wat overbleef, heb ik dan als laatste het licht uitgedaan in de gebouwen in Mechelen.

Maar kijk, ‘ieder nadeel hebt zijn voordeel’ zei ooit een bekende voetballer/coach. Zowel zoon als dochter hadden bouwplannen en hebben een zeer handige vader met veel tijd. Dus sindsdien niet verveeld en 2 huizen gebouwd (cfr: Huis zoon)
Maar ook familie en kennissen weten waar ik woon als er iets te herstellen of te maken is. (cfr: DIYElectronica)

Voilà, zo ver staan we vandaag: toch nog op zoek naar een nieuwe uitdaging voor de komende  jaren, getrouwd, een dochter, een zoon, 3 prachtige kleinzonen en een huis met een tuin die echt te groot is als het gras een maaibeurt nodig heeft … en toch vond ik het tot nu toe plezant zowel professioneel als privé!

Ben je op zoek naar een meer formele versie dan vind je die hier
Ook dit nog: interview in OpenICT van Telenet, Testimonials for Quentris, Siemon & Combell